కొకు కురూపి భార్య - సమీక్ష - సారంగ ప్రచురణ

కురూపి భార్య: చిన్న కథలో ఎన్ని కోణాలు!?
రాధ రాజశేఖర్




‘కురూపి భార్య‘ లో కథకుడి (అంటే తన కథ చెప్పుకున్నతనే) టోన్ నీ, ఆ నాటి సాంఘిక వాస్తవికతనివాచ్యంగా చెప్పిన దాని వెనక ఉన్న వ్యంగ్యాన్నీ అర్థం చేసుకోకపోతే ఆ కథ ప్రయోజనంనెరవేరలేదన్నమాటే. మామూలు మనుషుల మనసుల్లో సంఘం చేత ప్రోది చెయ్యబడ్డ (implant చేసిపెంచబడ్డ) కుహనా విలువలూ, మానవ సంబంధాలలో (ముఖ్యంగా కుటుంబంలో భార్యాభర్తల మధ్య)ప్రేమరాహిత్యం, డొల్లతనమూ – వాటి పరిణామంగా హృదయాలు పూర్తిగా “ఎండిపోయి” అసూయా క్రౌర్యాలతోవిరుచుకుపడటమూ (సంఘం ఏర్పాటు చేసిన ‘కట్ల” ని ఎవరెపుడు ఏ కొంచెం వదులు చేసుకోవాలనిప్రయత్నించినా) – ఇవన్నీ ఈ చిన్న కథలో ఇమడ్చగలిగాడు కొ.కు.

ఆ నాటి పెళ్ళిళ్ళన్నీ “రాసిపెట్టి“నవే — స్నేహం, ప్రేమ అనేదాని అర్థంతో కానీ అవగాహనతో కాని సంబంధంలేకుండా (బహుశా ఈ నాటికీనేమో!). అలా వచ్చి పడ్డ సంబంధాలలోనే ప్రకృతి సహజమైన సుఖం వెతుక్కునే“అల్పసంతోషి” అయిన కథకుడి మెదడులో అందచందాలకున్న ప్రాముఖ్యాన్ని చొప్పించింది సంఘం.ఆమెతో కాపురం చెయ్యడానికి అతనికి ఉన్న అభ్యంతరం – అతనిలోని సహజ ప్రకృతికీ, సంఘం తయారుచేసిన అతని ‘అభిప్రాయానికీ‘ జరిగిన సంఘర్షణలోంచి వచ్చిందే. కథకుడు కూడా (మనందరిలాగే)సంఘంలోని మామూలు మనిషి. కురూపి భార్య చనిపోతే మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకునే వీలు గురించిఆలోచించడమూ, కురూపి భార్యతో ఎటువంటి స్నేహభావం పనికి రాదన్న తీర్మానమూ, కాటుక రంగునిచర్మం రంగుతో సమానం చేసి “నోరుజారడమూ” – ఇవన్నీ దీన్నే సూచిస్తాయి. కానీ అతనికి కూడా ఎక్కడో(మనలాగే) చటా్రల నించి బయట పడాలనే జిజ్ఞాసా, స్పందించే హృదయమూ (ఒక్కసారిగా అన్నీమర్చిపోయి “ఎందుకు ఏడుస్తున్నావు?” అని అడగడం) ఉన్నాయి. అందువల్లనే అతనిలోని ప్రేమని వెలికితెచ్చుకోగలిగాడు. “కురూపి అయిన భార్య మీద ప్రేమ చూపించరాదు” అన్న అభ్యంతరాన్ని దాటినాక(ఇక్కడ కూడా కొ.కు అతనిని idealise చేయకుండా – కోకిల కంఠస్వరాన్నీ, అందమైన జుట్టునీ ఇంకాఅంతకన్నా ముఖ్యం ఆమెలో ఉన్న స్నేహాన్ని, ప్రేమని చిత్రించారు – ఈ balance tilt అవడానికి) కూడాసంఘం అతన్ని వదల్లేదు. ఇంకో రకం గా చెప్పాలంటే సంఘం చేత ప్రభావితమయ్యే లేత, బలహీనమైనమనసు అతన్ని పట్టుకొని పీడిస్తూనే ఉంది.

దీన్నించి బయట పడటానకి కొంత గడుసుగా ప్రయత్నించినట్లున్నాడు (ఈ నాలుగు రోజులూ ఏదో విధంగాగడిచిపోనివ్వమని “కోప్పడటమూ“, ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు ఇంకో అందగత్తె దొరక్కపోతుందా అనిభార్యని ఏడిపించడమూ వగైరా) కానీ ఫలితం లేకపోగా చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళు భార్య పట్ల స్నేహాన్నీ, ప్రేమనీ‘పశుకామం‘ గా పరిగణించి హేళన చెయ్యడం మొదలుపెట్టారు.

సంఘం ఏర్పాటు చేసిన ప్రమాణాలు లేని రూపం ఉన్నవాళ్ళతో (అందునా భార్యతో) స్నేహంగా, ప్రేమగాఉండటం అనేవి ఆనాటి సాంఘిక పరిస్థితులలో ఊహించడానికి కూడా కష్టమేనేమో చాలా మందికి!

ప్రపంచం లోని విషయాలన్నీ తమ అవగాహనకే లోబడి ప్రవర్తించాలనుకునే కుహనా శాస్త్రవాదులు(మేనమామ కొడుకు) చెప్పినది (మరొక స్తీ్రని ఎరుగని కారణం చేతనే ఈ పశుకామం కొనసాగుతుందనడం)కథకుడికి సహించరానిదయింది.

తన జీవితాన్ని వెలిగిస్తున్న భార్య సాహచర్యమూ, తాము ఎంతో తమకంగా అనుభవిస్తున్న ప్రేమానుభవాలూ(కళ్ళతో మాట్లాడటం, భార్య తన కంటి భాష కోసం వెతకడం, ఒళ్ళు జిల్లుమనడం, ముక్కుతోచక్కిలిగింతలూ); ఇవన్నీ కాక తన అనాకారితనం వల్ల భర్తకు కలుగుతున్న తక్కువతనాన్ని తల్చుకొనిఆమె పడే బాధ – వీటి వల్ల కథకుడికి తన భార్య మీద ఉన్న ప్రేమ ద్విగుణీకృతం అవుతున్నది ఒక పక్క.

ఇంకో పక్క సంఘం ఇది ‘కేవలం పశుకామమే‘ అని నిర్థరిస్తున్నది. ఈ సమస్యని తెగ్గొట్టడానికి ఉన్న ఒకే ఒకమార్గం ఇంకో ఆడదాని పొందుని రుచి చూసి తేల్చుకోవడం – అప్పటికీ తన భార్య పట్ల తనకున్న సంబంధంలో మార్పు రాకపోతే అది ‘కేవలం కామం‘ కానట్లే.

కథకుడు ఇంకొక స్త్రీతో సంబంధం పెట్టుకోకుండా, తనకు భార్యకు మధ్యలో ఉన్న అనురాగం (కథకుడిమాటల్లో ‘నువ్వు కూడా చక్కని దానివేనని“) నిజమేనని తేల్చుకోలేడు. అందుకనే అలా చెయ్యాల్సొచ్చింది.

కథకుడిని నవమన్మధుడిగా వర్ణించడం కొ.కు శిల్పం లోని నేర్పు. ఈ సంఘటన (ఇంకో ఆడదానితో సంబంధంపెట్టుకోవడం అనేది) సులువుగా జరగడానికి వీలుగానే ఇలా కథకుడిని నవమన్మధుడిగాచిత్రించారనిపిస్తుంది.


కథకి లింక్ http://ramojifoundation.org/flipbook/201402/magazine.html#/54