విశ్వానికున్న క్రమబద్ధతను అర్థం చేసుకోవడానికి అనునిత్యమూ కారణరహితంగా జీవించగలమా? ఇదే అత్యున్నతమైన సవ్యత. క్రమత్వం. దీని నుంచే సృజనాత్మక శక్తి కలుగుతుంది. ఈ శక్తిని విడుదల చెయ్యడానికే ధ్యానం.
ధ్యానం యొక్క లోతునీ, సౌందర్యాన్నీ అర్థం చేసుకోవడం అమిత ముఖ్యమైన విషయం. కాల్పనిక సృష్టిని దాటి ఈ ఆలోచనలన్నింటికీ ఆవలగా కాలాన్ని మించినది ఏదైనా ఉందా అని మనిషి అతి ప్రాచీన కాలం నించీ ప్రశ్నిస్తూనే ఉన్నాడు. ఈ బాధలూ, అలజడులూ మనిషి మనిషికీ మధ్య జరిగే యుద్ధాలూ, సంఘర్షణలూ - వీటన్నింటినీ దాటుకుని ఆవలగా ఏమన్నా ఉందా అని అతడు అడుగుతూనే ఉన్నాడు. స్థిరమైనదీ/ అచలమైనదీ / పావనమైనదీ, అత్యంత పరిశుద్ధమైనదీ, ఏ ఆలోచన వల్లా అనుభవం వల్లా స్పృశింపబడనిదీ ఏదైనా ఉందా? - దీన్ని ముఖ్యమైనదిగా భావించి అక్కరపడే వ్యక్తులు ప్రాచీన కాలం నించీ చేస్తున్న విచారణ ఇది. దీన్ని కనిపెట్టడానికి, స్ఫురింపజేసుకొనడానికి ధ్యానం అవసరం. మళ్ళీ మళ్ళీ పునశ్చరణ చేసే ధ్యానం కాదు - దీనికి ఏ అర్థమూ లేదు. అన్ని సంఘర్షణల నించీ, ఆలోచనల వల్ల కలిగే ప్రయాసల నించీ మనసు విడివడినప్పుడు - అప్పుడు ఒక సృజనాత్మక శక్తి ఉంటుంది. ఇదే నిజమైన మతాత్మకమైనది. ధార్మికమైనది. ఆద్యంతాలు లేని దాన్ని దర్శించడమే / స్ఫురింపజేసుకోవడమే ధ్యానం యొక్క నిజమైన లోతూ, సౌందర్యమూ. దీనికి సమస్తమైన నియంత్రణల నించీ స్వేచ్ఛ కావాలి.
పరమ కరుణతో కూడిన తెలివిడిలో పూర్తి భద్రత – పరిపూర్ణమైన రక్షణ – ఉంటుంది. కానీ మనం ఆలోచనలలో, ఆదర్శాలలో, విషయాలలో, విశ్వాసాలలో రక్షణ కోరతాం. అవి ఎంత అహేతుకాలయినా, అసత్యాలయినా సరే - అవే మనకి రక్షణ – వాటినే పట్టుకు వేళ్ళాడతాం. కరుణ ఉన్నప్పుడు దానితో పాటే ఉండే అత్యున్నతమైన తెలివిడి వల్ల రక్షణ ఉంటుంది - ఒకవేళ రక్షణ కావాలని కోరితే.
నిజానికి ఆ పరమ కరుణ, ఆ తెలివిడి ఉన్నప్పుడు రక్షణ కోరడం అనే ప్రశ్నే రాదు.
కాబట్టి అన్ని విషయాలూ ఉద్భవించే ఒక ప్రాధమిక క్షేత్రం, ఒక మూలం ఉంది. అది శబ్దం కాదు. మాట ఎప్పటికీ "అది" కానేరదు. సమస్తమైన కాలీనతల నుండి విడివడి, అన్నింటికీ ప్రధమ మాతృక అయిన ఆ క్షేత్రాన్ని దర్శించడమే / స్ఫురింపజేసుకోవడమే ధ్యానం. ఇదే ధ్యాన మార్గం. ఇది కనుగొన్నవాడే ధన్యుడు.
- జిడ్డు కృష్ణమూర్తి
No comments:
Post a Comment
P